Age of absurdity

Mensen deporteren op basis van vermoedens. Als ik het goed begrijp is dat de fysieke integriteit van mensen schenden op basis van een vermoeden. Dat is dus mensen tegen hun zin vastnemen en ergens anders neerzetten (nog steeds tegen hun zin) op basis van een vermoeden. Euhm…

Ik heb het nooit echt goed begrepen wat dat wou zeggen “gewoon jezelf zijn” en de uitdrukking riep ook veel weerstand op. “Jezelf zijn” kwam over als iets dat vaststaand en duidelijk zou moeten zijn, terwijl ik mij quasi altijd (heel) verschillend gedraag en voel afhankelijk van de context, plaats, tijd, mijn gemoed, biologie en tal van andere factoren. Tot nu. Ik denk dat ik iets werkbaars en aanvaardbaar heb gevonden Dat ik “mezelf zijn” kan vatten en voelen en mijn haar niet meer gaat rechtstaan van de uitspraak. Tot ik iets beter vind uiteraard of tot andere inzichten zich aandienen.

De tijd van de voornemens komt er bijna aan en ik weet al waar ik mijn aandacht wil leggen volgend jaar.

Met verwondering zag ik in de vlucht een fragment passeren van “Ons eerste huis”. FYI: Ons eerste huis is een programma waar mensen een huis verbouwen met de (schoon)familie en tussentijds wat prijzen kunnen winnen.

In het programma tegenlicht – aflevering “Geldscheppers” namen ze gisteren een kijkje wat er met de 80 miljard gebeurt die de Europese Centrale Bank maandelijks in de economie pompt. Ik word er niet bepaald vrolijk van. Maar ik heb een voorstel.

Wat we nodig hebben of wie we willen zijn is niet altijd wat we willen doen in het moment.

This is what I want to try – who I want to be(come).
I want (you) to do whatever feels right while considering everyone and everything – possibly – affected by that as much as possible.
I want to try not to act on my judgements, but on what lies beneath – what we all have in common. I want to have and give faith in every fellow human being as much as possible.
I don’t want to win or be right, I want everybody – yes everyone, not only to make it, but to be able to have a good life. I want to help wherever possible.
I can only do so much and on top of that I will fail from time to time, but I don’t want that to keep me from trying anyhow. I want to be compassionate and patient, especially when I feel I don’t or somebody else doesn’t “deserve” it.

Lots of love.

Ik word onnozel van de “omdat het kan” houding die sommigen hebben bij hun handelen als het op geld aankomt – handelen dat vaak ook enkel daar op gericht is.
Waarom moet geld meer geld opbrengen? “Omdat het kan”.
Waarom zoveel mogelijk winst maken? “Omdat het kan”.
Waarom winnen, ontmenselijken en concurrentie afslachten? “Omdat het kan”.
Waarom snoeien in het beetje dat vele mensen maar hebben? “Omdat het kan”.

Wanneer wordt het gedrag van iemand aan hem of haar toerekenbaar? Zijn er andere gradaties mogelijk dan volledig niet of volledig wel toerekenbaar? En als het dan als toerekenbaar wordt beschouwd, wat is de “gepaste” – of misschien beter gewenste – manier om er mee om te gaan?

tl;dr: Pleidooi voor het omzichtig, open en eerlijk omspringen met alle verslavende stoffen.

U weet waarvoor ge gedagvaard zijt? Bezit en verkoop van alcohol.

– Ja, daarvoor ben ik hier.