Vandaag: Marc Van Ranst die enkele screenshots van een bestuurslid van Vlaams Belang Jongeren ongehoord vindt.
Dit was de originele boodschap:
Het valt mij vaak op dat het zeer moeilijk is om de mensen die ervan worden beschuldigd anderen te ontmenselijken, zelf niet te ontmenselijken. Een blik op de commentsectie bij deze post is voldoende.
We kunnen ons afvragen wat de reacties en gevolgen zouden zijn als het bericht er anders had uitgezien.
Toegegeven, het is niet beknopt, maar soms is het niet anders.
Zoals steeds is dit een poging, een probeersel, waarvan het moeilijk in te schatten is wat de gevolgen of de verschillen zouden kunnen zijn. En ook ter herinnering: alle begrip voor de mensen die geen ruimte of energie hebben voor deze aanpak. Bedenk wel dat niets (publiek) doen dan soms (veel) constructiever en positiever kan zijn dan roepen “naar de overkant”.
De mensen die twijfelen of deze aanpak kan werken, verwijs ik heel graag door naar deze video van Daryl Davis, zelf een gekleurde man, die begon met eerst zelf een luisterend oor te zijn voor leden van de KKK om vervolgens echt door hen te kunnen worden gehoord en op die manier al meer “clansmen” van hun garderobe heeft doen afstand nemen dan vermoedelijk al het geroep op het internet samen:
Hier maakt mijn hart een sprongetje van.
Fijne benadering van reageren op racisme.
Voor mij gaat het vaak nog gepaard met angst en kwaadheid.
Ik las en dacht: “hé, doet me denken aan die TED talk van die gekleurde man die in gesprek gaat met de KKK”, en dan refereer je er naar. Haha.
Mijn voornemen is me niet langer te laten verlammen door mijn angst, noch de kwaadheid de overhand te laten nemen.
It’s a long way to go, maar de enige die tot meer begrip en verbinding kan leiden, I guess.
Dankbaar dat je jouw beschouwingen deelt.
Dank voor je reactie. Het doet deugd als andere mensen appreciëren dat ik dergelijke zaken deel.