Acid heeft de eerste aflevering van de slimste mens ter wereld gewonnen en het laat mij niet onbewogen. Meer nog, ik ben verdomme blij dat hij dit aan zijn palmares kan toevoegen.

Zo vaak wordt de jongen, de man, die guy weggezet als dom, onnozel, fout, vuil van ‘t straat and what not. En toegegeven, als je zijn videos allemaal bekijkt, dan kom je wel eens wat bagger tegen, maar dat weet en zegt ie zelf ook. Die eigenschap ik bij tijd en stond naar de wereld en zichzelf te kijken en de realiteit te laten zijn wat ze is, is op zich al voldoende om de man niet zomaar weg te zetten. Toon mij trouwens een gevierd of succesvol iemand die niet veel miskleunen heeft voortgebracht.

Maar er is zoveel meer. En het werkt. Die gast heeft 400k volgers op YouTube en bijna elke video wordt binnen de 24u na publicatie meer dan hon-derd-duizend keer bekeken. Voor wie denkt: en dan? Wel, neem het van mij aan: dat is al een keer iets. Ik ben de laatste om cijfers te gebruiken als bewijs dat iets goed of slecht is, maar in dit geval wil ik toch opperen dat het succes niet uit het niets komt en niet – zoals velen lijken te denken – is gebouwd op een hoop lucht en leftovers en het enkel bagger zou zijn.

Als ik denk aan alles wat ik de revue al zag passeren op het illustere kanaal van de jongeman, dan zit er zowel entertainment als informatie en beschouwing in. De video’s zijn regelmatig heel open, bedachtzaam, genuanceerd, ontroerend en oprecht grappig. Voor mij althans. Ik kan verstaan dat mensen daar anders over denken, maar ik wil het toch even gezegd. Als ik het vergelijk met wat er op de traditionele beeldbuis passeert, dan begrijp ik goed waarom velen kiezen voor het nieuwe.

En dan komt hij nu op het grote scherm terecht. In De Slimste Mens. Hij toont wat ik al lang voelde in veel van zijn content: hij is scherp, bijdehand, intelligent, eerlijk, kwetsbaar, grappig, enthousiast en terecht – shouldn’t we all – onbeschaamd zichzelf. Ik kan wel een aantal redenen bedenken waarom mensen het lastig krijgen als ze hun eigen onvervulde wensen en betrachtingen voelen in het aanschijn van deze flexe skater. Hij lijkt niet gebukt te gaan onder de druk die zijn ondernemen met zich meebrengt. Hij lijkt om te kunnen met de bakken kritiek die er soms zijn. Hij doet gewoon zijn ding. Zo jong en zo stevig staan. Ik bewonder het, oprecht en ik denk dat het bij sommigen doorslaat in ongemak, frustratie afgunst en zelfs haat.

Hij zegt zonder verpinken dat de skireis met mama en oma de plezantste en gezelligste reis is om wat later nog eens – naar aanleiding van een raadsel over Oedipus – te benadrukken dat ie z’n mama heel graag ziet. Meer wholesome dan dit hoeft mannelijkheid niet te worden voor mij. Zouden de mensen die hem enkel een slecht voorbeeld vinden ook dit registreren? Zouden ze zien dat er zo ontelbare momenten te vinden zijn die dergelijke gezonde sociale en emotionele ontwikkeling mooi voorleven?

Nog redenen om te beginnen steigeren zouden kunnen zijn: het praten over een reis ingeven als kost bij de boekhouder (en soortgelijke episodes in z’n videos ook), waarna mijn hoofd durft te denken dat hij wel eens een pak meer geld naar de belastingen zou kunnen dragen dan de gemiddelde spuwer van gal. Als hij zijn geld op een meer traditionele wijze verdiende, durf ik er veel op verwedden dat hij zou gelauwerd en bewonderd worden voor de doelen die hij bereikt, maar vooralsnog niet als succes mogen worden gezien of omschreven.

Ook de taal en zijn manier van spreken is blijkbaar een reden om te over de rooie te gaan. In mijn boekje komt hij daarmee terecht bij mensen zoals Sergio Herman, Eddy Wally en Brusselmans. Als het enige waar je mee bezig bent de manier is waarop ze dingen brengen, mis je volgens mij veel boeiende en mogelijks leerrijke invalshoeken.

Dan moet het toch een duffe nerd zijn zonder kracht of uithouding, denk je misschien. Maar dan zie je plots de armen in de lucht gaan nadat de overwinning binnen is en weet je: damn, hij is nog sportief en gespierd ook. En ook daar is meer dan bewijs genoeg voor te vinden tussen zijn beeldende online verhalen. Hij kan een aardig potje skaten en de staat van zijn lichaam is nog maar eens een reden om verbijsterd en (gezond) jaloers te zijn.

Niets van dit alles zal de haters overtuigen uiteraard en het volgende artikel in de klassieke media zal vermoedelijk weer mijn tenen doen krullen door de flagrante onwetendheid of zelfs onjuistheid van wat wordt neergekliederd. Toch wou ik het u niet onthouden, dit perspectief op deze zoetzure jongen. Want dat verdient hij, wat meer tegengewicht voor al de shit die over hem wordt rondgestrooid.

Veel liefs en succes gewenst van deze 37-jarige amateur rollerblader die enthousiast wordt – zomaar, omdat het kan – als hij Acid meent te herkennen in een filmpje van Tim the clumsy skater in het skatepark van de Blaarmeersen, en dat nog juist blijkt te zijn ook.