Ik ben geïnspireerd door een aantal mensen die terugblikten op het afgelopen jaar om dat ook zelf even te doen. Welke beslissingen uit 2021 wil ik onthouden, verderzetten en eventueel uitdiepen.

De fik erin

Eind 2020 had ik zin om de fik te steken in mijn zaak. De combinatie van een eigen zaak, een volle agenda en plots heel vaak vijf kinderen in huis door Corona (ja dat hadden we toch ook niet zien aankomen toen we kozen voor pleegzorg), had ervoor gezorgd dat ik er allemaal niet zoveel zin meer in had rond de jaarwisseling ’19 – ’20. Er waren al best wat aanvragen binnengekomen voor badkamerrenovaties waar ik nog moest op reageren. Je moet weten dat we voor zo een renovatie, als we alles zelf doen, toch een vier tot zes weken hoofdzakelijk bezig ben met zo’n badkamer.

Temporiseren

Als ik op al die aanvragen zou toezeggen, zat mijn jaar direct voor de helft vol. Dat lijkt op zich misschien geweldig, maar dat voelde zo helemaal niet. Ik was op en ik wou ook ruimte om andere dingen te doen. Ik had de afgelopen twee jaar ook niet meer de service kunnen verlenen die ik wou. De snelheid van reageren op problemen was drastisch afgenomen. Ik was niet meer bereikbaar zoals ik wou. Er waren periodes waar ik het gewoon allemaal wat liet hangen en slingeren wegens “echt geen zin meer”. Dat wou ik anders. Want al die kleinere oproepen en opdrachten, soms dringend, tussen die renovaties persen, dat zag ik niet meer zitten.

Schrappen

Dus vroeg ik mij stilletjes af of ik niet gewoon nee moest zeggen tegen badkamers. “Maar ik kan dat goed. En op zich doe ik dat nog wel graag. En dat is “een goeie boterham” om te verdienen.” zijn maar een paar van de bedenkingen die ik mij maakte. Maar was dat wel wat ik echt wou? Waren die stemmen van mij of aangeleerd? Wilde ik dat zelf of was dat de ingebeelde stem van verwachtingen en ongewenste druk?

Ik babbelde er vaak over met mijn vriendin.
“Stel dat je nee zou zeggen, zou je het spijtig vinden?”
“Ik zou het werk niet missen op dit moment. Ik weet niet of ik het ooit zou missen, maar nu… eigenlijk niet als ik eerlijk ben. Ik wil wel graag een oplossing voor mijn klanten.”
Ik keek even rond en had voldoende contacten in mijn netwerk om klanten door te kunnen verwijzen. Dat was dus het probleem niet. De schrik om nee te zeggen daarentegen, tegen “schoon werk” dan nog, dat was een ander paar mouwen. Maar goed, als je verandering wilt, weet je dat het gaat een beetje kan schuren. Met veel schrik zei ik nee tegen de eerste klant. En de volgende. En de volgende.

Een zucht van verlichting

De opluchting was groot. De reacties helemaal ok. Zoals wel vaker gebeurt, maakte mijn hoofd zich zorgen over scenario’s die zich in het echt helemaal niet afspeelden. Plots kwamen er gaten in mijn agenda, die ik kon gebruiken om die vele kleine hangende en lang aanslepende dossiers op te nemen. Om terug eens stil te staan bij wat ik deed binnen en buiten mijn zaak. Ik zag weer wat licht en lucht. Wat deed dat deugd. We moesten uiteraard ook nadenken over de financiële impact, maar ook daar was marge om geld (dat we dan niet verdienen) in te ruilen voor tijd en andere dingen doen (en op sommige posten daardoor tegelijk geld te sparen).

Onwards

Ik ben heel dankbaar dat we heel veel geluk hebben in het leven en al jaren bezig zijn met onze kosten – waar mogelijk, en dat is vaker dan je zou denken – zo laag mogelijk te houden, zodat er ruimte is om deze beslissingen te nemen. Ik wil voorlopig heel graag voort op deze lijn. En later, dat zien we dan wel weer.

Dit stukje is langer geworden dan ik had gedacht, dus de rest hou ik voor een volgende keer!

Benieuwd waar jij tevreden over bent van het afgelopen jaar.