“De kinderen hebben allemaal al gegeten overdag. Wat gaan wij eten?”, vraagt mijn vrouw om niet veel later zelf op te volgen met “Chinees?”

“Ja”, zeg ik direct. Daar heb ik zin in. Daar heb ik altijd zin in. “Ik zal Wolf afzetten en doorrijden. Bestel jij?”

“Is goed”, krijg ik terug.

Terwijl ik doorrijd, dwaalt mijn hoofd af naar cijfers. Vijf kilometer enkel, dat is tien kilometer heen en terug. Mijn camionette verbruikt tien liter per honderd kilometer, dus da’s exact één liter brandstof om achter de bestelling te rijden.

Eén liter brandstof. Dat zijn drie blikjes. Dat is waarschijnlijk meer volume aan brandstof dan het volume van wat ik ga afhalen. Omdat ik dit voertuig gebruik om dat eten te halen, verblaas ik één liter brandstof. Wil ik dat wel? Vind ik dat ok? Wat zijn de gevolgen van zo één beslissing als we dat extrapoleren naar wereldschaal?

Hoe vaak beslis ik – waarschijnlijk meestal onbewust – dat ik het geoorloofd vind om één liter brandstof (of meer) op te offeren voor iets waar ik op dat moment zin in heb? Hoe hard heeft geld mij ervan overtuigd dat ik iets wil doen omdat het in mij leeft en omdat het financieel kan? De verborgen impact blijft zo vaak volledig uit het vizier.

Ik besef plots weer hoe vaak ik ver afsta van zo bewust mogelijk omgaan met de middelen die beschikbaar zijn op deze bol. Dat de lastigheid op korte termijn en voor mij individueel ook voordelen heeft op lange termijn en voor het geheel. Mijn hoofd doet er nog een schepje bovenop door snel mee te delen dat het op jaarbasis om een duizend tot tweeduizend liter gaat, afhankelijk van de kilometers die ik doe. Enkel voor dit voertuig… om nog te zwijgen over de hoeveelheid CO2, fijn stof en andere gezellige stoffen die ik dan uitstoot.

Het is ondertussen weken geleden en het laat mij niet los. Van welk gebruik en verbruik ben ik mij nog allemaal niet (ten volle) bewust? Welke systemen en abstracties werken op welke manier? Welke andere bril of blik kan mij anders doen handelen?

Ik heb nog steeds niet altijd goesting om de fiets te nemen, maar sinds ik in blikjes reken weet ik wel zeker dat ik die brandstof niet zomaar wil verblazen ook al kan ik het betalen.