Share

Is er verbinding?

Ooit al een telefoontje gepleegd zonder eerst verbinding te maken?

 

 

Het lijkt absurd in bovenstaande context, maar bij veel live-interacties gaat het net zo: Er is geen uitwisseling mogelijk zonder verbinding en toch vergeten we te controleren of die verbinding er überhaupt is.

Verbinding controleren

Als je niet “op de juiste plaats” bent, kan verbinding zeer moeilijk of onmogelijk zijn.

Deze vergelijking moet duidelijk maken dat als je intentie niet duidelijk – op de juiste plaats – of constructief is, we niet kunnen verwachten iemand te bereiken, laat staan te motiveren om te bougeren. [01] if you’re not in the right place, how can you expect to reach another person?

… en opnieuw controleren …

Als je de verkeerde toetsen indrukt, wordt het moeilijk om de juiste persoon te bereiken

Als we op tere plekken duwen bij mensen of vergeten welke code toegang geeft tot openheid en bereidheid, mag het niet verwonderen dat de nodige connectie niet tot stand komt en de boodschap bijgevolg ook nooit aankomt. Als jouw waardigheid dient gerespecteerd te worden om constructief te willen meewerken, hoe gaan we dan best om met de waardigheid van “de ander”?[02]If your buttons are pushed in the wrong way or if you push another persons buttons, how can we expect to something done – get the message across. Zie ook “Dignity” van D. Hicks

… en opnieuw controleren

Als je de “verkeerde” taal spreekt, wordt de verbinding ook vaak snel verbroken

Bij een telefoongesprek is het vrij snel duidelijk wanneer de verbinding wegvalt.
In andere gevallen is het vaak minder duidelijk en staan mensen eigenlijk te praten of zelfs te roepen tegen een muur zonder het te beseffen.

Taal en communicatie hebben een grote invloed op hoe mensen zich mogelijks openstellen of zich afsluiten voor wat we willen overbrengen.

Verbinding, en dan?

Het mag duidelijk zijn dat verbinding de rode draad is van dit stuk.
Verbinding is op zichzelf geen oplossing, maar is wel een noodzakelijke voorwaarde om ook maar ergens samen te geraken.
Bewust met verbinding bezig zijn is niet alleen een randvoorwaarde, het zorgt ook inhoudelijk voor een ander perspectief op zaken en helpt alternatieve oplossingen en strategieën te zien en bedenken voor de uitdagingen die zich stellen.

Gedeelde menselijkheid

Waarom spreken, roepen, glimlachen, huilen we eigenlijk? Om uitdrukking te geven aan wat leeft in ons. Alles wat we doen, heeft een functie. Maar niet elke functie en de expressie daarvan is even bewust of doelgericht. Bijgevolg is niet alles wat we doen even efficiënt of effectief. We staan meer te “roepen in de telefoon” dan we denken terwijl het veel minder uithaalt en echt verandert dan we (vaak onbewust) hopen of willen. Het zou helpen als we in staat zouden zijn (wat meer) te kijken waarom we zo hard schreeuwen en of het ons dichter brengt bij waar we willen komen. Kijken of dat schreeuwen dan ook echt is wat we willen en hoe we ervoor kunnen zorgen dat de telefoon voor de verandering eens niet wordt dichtgesmeten.

De zin van verbinding met onszelf zit in het bewust- en gewaarworden van wat er gaande is. Om te begrijpen waarom we willen roepen en te zien hoe absurd het is dat we niet vaker en grondiger stilstaan, nadenken EN voelen vooraleer we iets doen. Verbinding met onszelf helpt om te gaan kijken hoe we het mogelijks anders en veel zinvoller kunnen aanpakken.

De grote zin van verbinding met onszelf en de ander, zit onder andere in het zien dat er heel veel gemeenschappelijke gevoelens en behoeften schuilgaan achter alles wat we op zeer uiteenlopende manieren doen. Kijken naar gevoelens en de behoeften die schuilgaan achter gedrag toont dat de vrouw die alles verbijt maar met zichzelf soms ook geen blijf weet, even gekwetst, onzeker, onbeholpen en zoekend kan zijn als de man die “overmatig” huilt of “te emotioneel” is. [03]De gedeelde menselijkheid is vaak veel groter dan de ogenschijnlijke verschillen.
https://www.ageofabsurdity.be/wp-content/uploads/2018/09/20171103_ageofabsurdity_shared_humanity-300x300.png 300w, https://www.ageofabsurdity.be/wp-content/uploads/2018/09/20171103_ageofabsurdity_shared_humanity.png 595w" sizes="(max-width: 150px) 100vw, 150px" />

Het telkens zoeken, zien en erkennen van die gedeelde menselijkheid kan onze verbondenheid op zijn minst naast maar hopelijk zelfs voor de (schijnbare) verschillen doen komen te staan. Het kan helpen om te leren kijken voorbij gedrag dat ons de telefoon doet ophangen. Dat we even proberen volhouden, laten uitrazen en zien dat achter de woede en verwijten, behoeften schuilgaan die ons niet onbekend zijn. Dat de telefoon niet ophangen zeer zinvol kan zijn en ons veel dichter kan brengen bij wat we willen bereiken. [04]Vergis u niet, dit is geen pleidooi om zomaar akkoord te gaan met alles dat anders en niet helpend of constructief lijkt. Dit is geen pleidooi om alles kapot te relativeren en pijn, verdriet, miserie te laten zijn wat ze is. Dit is evenmin een oproep om gevoelens te onderdrukken of mensen te gaan tone-policen of een wedstrijdje om-ter-best-emoties-de-baas te spelen.
Het is een vraag en oproep om te (leren of te blijven) kijken naar wat er in u wakker wordt gemaakt, als bepaalde gevoelens en gedachten de kop opsteken en dreigen over te nemen, en hoe we daar mee omgaan.
Het is een oproep om te proberen begrijpen alvorens een oordeel te vellen. Om het gedrag van de ander uit te kunnen leggen op een manier die de waardigheid van die persoon of groep hoog houdt. Het is een herinnering om te proberen begrijpen en onthouden dat begrip tonen helemaal niet hetzelfde hoeft te zijn als akkoord gaan. Om vertrouwen te hebben dat het verschillen van mening ook nog – en vaak veel sterker en efficiënter – aan bod kan komen nadat er verbinding is gemaakt vanuit begrip.
Meer info over waardigheid: zie bijvoorbeeld “Dignity” (waardigheid) van Hicks, waar waardigheid als een essentieel onderdeel naar voor wordt geschoven om zinvol met elkaar te kunnen omgaan. Belangrijke voorwaarden zijn onder andere: Erkenning, het voordeel van de twijfel krijgen, veiligheid, fairness,… 

 

Verbinding (ver) zoek

Als we kijken naar de staat van het publieke debat dan valt op hoe hard we ons best lijken te doen om verbinding niet alleen te negeren, maar vaak zelfs (onbewust) kapot te maken. Veel ligt aan het systeem waar we ons in bevinden, zowel op vlak van economie [05] de economie staat verbinding in de weg in de mate dat verdienste belangrijker is dan geluk – link on a plate – http://thewireless.co.nz/articles/the-pencilsword-on-a-plate – Let op, dit is geen pleidooi om eigen inspanning te minimaliseren. Eerder een oproep om de balans terug te vinden tussen wat we kunnen controleren en wat niet, gerecht [06]Het gerecht staat verbinding in de weg doordat straffen – opgelegd lijden – als oplossing wordt gezien voor problemen die net voortkomen uit geweld. Waar gerechtigheid de gedane pijn net zou moeten verzachten in plaats van er pijn aan toe te voegen – zie dit filmpje over restorative justice voor een alternatief – https://www.youtube.com/watch?v=0YMxk3v7mVY en taal.[07]Over hoe woorden en taal invloed hebben op hoe we de wereld rondom ons gewaarworden en dus ook hoe we (re)ageren en in het leven staan: https://www.youtube.com/watch?v=4LuPCAh9FCc en full talk https://www.ted.com/talks/lera_boroditsky_how_language_shapes_the_way_we_think
Het blijft natuurlijk belangrijk te beseffen dat wij het systeem zijn – en het dus (deels) kunnen veranderen – EN tegelijk dat alleen (of met weinigen) vechten tegen het systeem (heel erg) lastig is.

 

Verbinding herstellen

Als we willen zorgen dat kiezen voor verbinding – het juiste nummer draaien, de juiste taal proberen spreken, niet direct ophangen bij de minste kink in de kabel – niet telkens een grote hoeveelheid energie kost[08]Zoals gezegd: bewust ingaan tegen het systeem – automatismen is lastig en kost (veel) energie, lijkt het raadzaam om (het belang van) verbinding gradueel (terug?) in het systeem zelf op te nemen. Zowel het individueel systeem – onze gewoonten en gebruiken – als het systeem dat ons overstijgt – op maatschappelijk vlak. Het is belangrijk momenten in te lassen – waar mogelijk – die helpen voor ogen te houden dat we er best samen iets van proberen te maken. Rituelen die ons helpen onthouden dat we in theorie vrij zijn te kiezen voor de manier waarop we handelen en in het leven staan. Dat die “keuze” op lange termijn ook in de praktijk haalbaar is als we maar lang genoeg kleine stapjes zetten en onszelf en anderen daar bij helpen. We zouden er goed aan doen een blijvende herinnering te installeren zodat we idealen niet (volledig) verlaten als we nu nog niet in staat zijn ze volledig te realiseren. Om te werken met de imperfectie die er is[09]Zie het werk van bijvoorbeeld de nu populaire Brene Brown over schuld, schaamte en imperfectie en de aanvaarding van de “gewonigheid”[10]Zie daarvoor Dirk De Wachter in balans te brengen met het blijvend streven naar beter.

 

Laat ons de technieken uit de zakenwereld ook in de sociale context gebruiken. Laat ons doelen uitzetten, en herinneringen inplannen zodat we op zoek gaan naar oplossingen voor onze uitdagingen. Ik ben er van overtuigd dat al we verbinding vooropstellen en zoeken, dat we ze ook zullen vinden.  Dat we erin kunnen slagen om samen te leven met al onze verschillen. Met vallen en opstaan.

 

De verbinding met onszelf en de ander dient hersteld te worden in de hoop op termijn strijd en conflict zoveel als mogelijk te kunnen staken of vermijden wanneer deze niet absoluut noodzakelijk zijn. Op die manier kan de vrijgekomen energie gaan naar werken aan gedragen oplossingen in ieders belang. Laat ons het systeem zo programmeren dat we onze gezamelijke macht gebruiken op een manier die we aanvaardbaar vinden als we die macht zelf niet (zouden) bezitten.

 

Concreet

Om het iets concreter te maken dan “nog maar eens een blog artikeltje op het internet”, wil ik – In het kader van de jijkiest campagne – voorstellen om terug aandacht te hebben voor verbinding en dat ook structureel te installeren en te voorzien.[11]ik wil dit in een soort whiteboard animatie achtig filmpje voorstellen, los van een bepaald persoon of politieke strekking, in de de hoop dat anderen binnen de nvc community of mensen die deze boodschap willen steunen het ook als voorstel / oproep in hun gemeente willen lanceren en dit wat ruchtbaarheid maar vooral ook gevolg (actie!) krijgt.

 

Heel concreet stel ik dan ook voor – als eerste stap – om politici en beleidsmakers opleidingen aan te bieden in geweldloze – ook wel verbindende – communicatie. Mensen die beslissingen horen te nemen in het belang van allen, horen ten allen tijde bezig te zijn met die verbinding. In een later stadium lijkt het aangeraden dit uit te breiden naar iedereen die beslist om met een stuk van diens tijd en leven de andere burgers te dienen.
Wat als een politieker niet meer zo vaak de strijd zou aangaan en reageren vanuit het eigen gelijk, maar vaker werkelijk zou openstaan voor de zin van een andere visie en strategie zonder de eigen overtuiging (volledig) te verliezen om tot een gedragen oplossing te komen?

 

Daarnaast stel ik voor om te kijken hoe verbinding structureel kan geïntegreerd worden in het (publieke) leven. Daarbij kan in de eerste plaats gedacht worden aan de instituten waar beslissingen worden genomen en de manier waarop deze tot stand komen. Om gewoontes en manieren te installeren die zorgen voor verbinding alvorens er aan de slag wordt gegaan. Denk terug aan het effect van een goeie teambuilding
Het doel is om verder te gaan dan woorden, taal of een techniek. Het doel is dat verbinding wordt geleefd en deel wordt van hoe we het leven zo goed mogelijk trachten te maken voor zoveel mogelijk betrokkenen.
Ik wil er mij niet vanaf maken met enkel deze tekst en dit filmpje. Ik wil mij engageren om mee aan tafel te zitten en voorstellen te doen, ervaring te delen, vragen te beantwoorden. mensen en organisaties die kunnen helpen aan te brengen. (en ik hoop stilletjes van eenieder die daar ruimte voor heeft hetzelfde, ieder op z’n eigen manier)

 

Zelf aan de slag!

We hoeven natuurlijk niet te wachten tot de politiek of het publieke discours verandert. We kunnen ook zelf aan de slag.

– bewustwording: volgende keer dat de boodschap die je hebt niet lijkt over te komen, controleer of er wel verbinding is. Als je even niet weet wat je nu eigenlijk zelf wil, stop en neem de tijd, hoe beperkt ook en hoe belachelijk het misschien ook voelt, het heeft echt zin!
– zoek alternatieven: Als het niet werkt, blijf dan niet proberen wat niet werkt in de hoop een ander resultaat te krijgen. Zoek naar andere manieren. Vraag het aan mensen die wel slagen om zaken over te brengen, erin slagen om soms rustig te blijven, om bereidwilligheid op te wekken. Zoals reeds gezegd heeft taal en communicatie een enorme impact op onze realiteit. Onderstaande video is een workshop die mijn aandacht op verbinding heeft gevestigd en niet meer heeft losgelaten de afgelopen jaren:

 

Verbindende communicatie helpt mij te controleren of de spreekwoordelijke telefoonlijn nog steeds open is en wat ik kan doen om ze open te houden.
Het helpt mij in de eerste plaats te controleren (veel meer dan vroeger) wat er in mijzelf gaande is en te zien wat ik daar wil en kan mee doen. Het doet mij afvragen welke actie of reactie ik bij iemand anders zou bewonderen en wat ik kan doen om mij ook op die manier te gedragen. Het helpt mij om eerst te proberen begrijpen alvorens ik wel of niet akkoord ga.

Het helpt om specifieke strategieën los te laten en zo te komen tot betere oplossingen. Het heeft mij geholpen te zien dat denken voorbij goed en fout vaak schitterende ervaringen (en heel concrete resultaten) brengt. Het heeft mij veel onderwerpen in een breder kader doen plaatsen en het heeft mij overtuigd mijzelf te helpen herinneren aan de waarden die ik de moeite vind.
– Doe iets! Het is nodig om een verandering van mindset/ gedachten ook om te zetten in verandering van gedrag. Zet kleine stapjes, wees bereid te falen en toch te blijven proberen. Bedenk actief wat er kan misgaan en hoe je ervoor kan zorgen dat een misstap er niet voor zal zorgen dat je het helemaal opgeeft. Zoek hulp en ondersteuning.
Er zijn uiteraard verschillende manieren om verbinding met jezelf en anderen terug de plaats te geven die het verdient.[12]Denk aan sport, yoga, meditatie, mindfulness, eutonie, somatic experiencing, nlp, cognitieve gedragstherapie, … Probeer, voel en bedenk wat jou (en zoveel mogelijk mensen rondom jou) vooruit helpt. DOE dan vooral, probeer en probeer dan opnieuw (en opnieuw en opnieuw) indien nodig.

“Anything worth doing is worth doing poorly” – Marshall Rosenberg

Zoek je hulp van echte mensen die u met raad en daad kunnen bijstaan?
Dat kan hier:
Bla-Bla Geweldloze communicatie in Vlaanderen (tussen Antwerpen, Leuven en Hasselt), Birds Can Fly (Gent)
verbindend zijn in ouderschap:
“Kinderen zijn geen puppy’s” van Jurgen Peeters, hier in een podcast van de praktijkvader. Maar ook Daddycation – verbindend vaderschap (Gent), Opvoeden vanuit verbinding (Gent)

Grenzen

Voor de duidelijkheid, zoeken naar verbinding vooropstellen betekent uiteraard niet dat er geen grenzen zijn aan ieders menselijkheid en geduld. Maar ook op vlak van grenzen trekken, verantwoordelijkheid opnemen en gevolgen geven / dragen, zijn er alternatieven dan het straffen en belonen trucje dat we met de paplepel meekrijgen.
Zie daarvoor bijvoorbeeld
Quora answer: What’s the difference between retributive and restorative justice?  [13]wat mij dan doet denken aan dit interview van Zwijgen Is Geen Optie met Marjan Gryson – “Er is geen reden om iemand op te geven”!

P.S.

Related van mijn eigen schrijfsels zijn bvb. (voor wie meer info of voorbeelden wil):
Blog artikel: De twijfelaar (over delen van onze kwetsbaarheden om samen sterker te staan)

Footnotes

Footnotes
↑01 if you’re not in the right place, how can you expect to reach another person?
↑02 If your buttons are pushed in the wrong way or if you push another persons buttons, how can we expect to something done – get the message across. Zie ook “Dignity” van D. Hicks
↑03 De gedeelde menselijkheid is vaak veel groter dan de ogenschijnlijke verschillen.
https://www.ageofabsurdity.be/wp-content/uploads/2018/09/20171103_ageofabsurdity_shared_humanity-300x300.png 300w, https://www.ageofabsurdity.be/wp-content/uploads/2018/09/20171103_ageofabsurdity_shared_humanity.png 595w" sizes="(max-width: 150px) 100vw, 150px" />
↑04 Vergis u niet, dit is geen pleidooi om zomaar akkoord te gaan met alles dat anders en niet helpend of constructief lijkt. Dit is geen pleidooi om alles kapot te relativeren en pijn, verdriet, miserie te laten zijn wat ze is. Dit is evenmin een oproep om gevoelens te onderdrukken of mensen te gaan tone-policen of een wedstrijdje om-ter-best-emoties-de-baas te spelen.
Het is een vraag en oproep om te (leren of te blijven) kijken naar wat er in u wakker wordt gemaakt, als bepaalde gevoelens en gedachten de kop opsteken en dreigen over te nemen, en hoe we daar mee omgaan.
Het is een oproep om te proberen begrijpen alvorens een oordeel te vellen. Om het gedrag van de ander uit te kunnen leggen op een manier die de waardigheid van die persoon of groep hoog houdt. Het is een herinnering om te proberen begrijpen en onthouden dat begrip tonen helemaal niet hetzelfde hoeft te zijn als akkoord gaan. Om vertrouwen te hebben dat het verschillen van mening ook nog – en vaak veel sterker en efficiënter – aan bod kan komen nadat er verbinding is gemaakt vanuit begrip.
Meer info over waardigheid: zie bijvoorbeeld “Dignity” (waardigheid) van Hicks, waar waardigheid als een essentieel onderdeel naar voor wordt geschoven om zinvol met elkaar te kunnen omgaan. Belangrijke voorwaarden zijn onder andere: Erkenning, het voordeel van de twijfel krijgen, veiligheid, fairness,… 
↑05 de economie staat verbinding in de weg in de mate dat verdienste belangrijker is dan geluk – link on a plate – http://thewireless.co.nz/articles/the-pencilsword-on-a-plate – Let op, dit is geen pleidooi om eigen inspanning te minimaliseren. Eerder een oproep om de balans terug te vinden tussen wat we kunnen controleren en wat niet
↑06 Het gerecht staat verbinding in de weg doordat straffen – opgelegd lijden – als oplossing wordt gezien voor problemen die net voortkomen uit geweld. Waar gerechtigheid de gedane pijn net zou moeten verzachten in plaats van er pijn aan toe te voegen – zie dit filmpje over restorative justice voor een alternatief – https://www.youtube.com/watch?v=0YMxk3v7mVY
↑07 Over hoe woorden en taal invloed hebben op hoe we de wereld rondom ons gewaarworden en dus ook hoe we (re)ageren en in het leven staan: https://www.youtube.com/watch?v=4LuPCAh9FCc en full talk https://www.ted.com/talks/lera_boroditsky_how_language_shapes_the_way_we_think
↑08 Zoals gezegd: bewust ingaan tegen het systeem – automatismen is lastig en kost (veel) energie
↑09 Zie het werk van bijvoorbeeld de nu populaire Brene Brown over schuld, schaamte en imperfectie
↑10 Zie daarvoor Dirk De Wachter
↑11 ik wil dit in een soort whiteboard animatie achtig filmpje voorstellen, los van een bepaald persoon of politieke strekking, in de de hoop dat anderen binnen de nvc community of mensen die deze boodschap willen steunen het ook als voorstel / oproep in hun gemeente willen lanceren en dit wat ruchtbaarheid maar vooral ook gevolg (actie!) krijgt.
↑12 Denk aan sport, yoga, meditatie, mindfulness, eutonie, somatic experiencing, nlp, cognitieve gedragstherapie, …
↑13 wat mij dan doet denken aan dit interview van Zwijgen Is Geen Optie met Marjan Gryson – “Er is geen reden om iemand op te geven”!
Share