Ik begrijp dat het pijn doet als het geloof waar je veel belang aan hecht en waar je veel goeie dingen uit haalt, plots lijkt misbruikt te worden voor zaken die “niets met jouw God te maken” hebben. Ik hoop dat je begrijpt dat ik stiekem verlang dat de twijfel die daardoor kan ontstaan je niet sterkt in je geloof maar doet waar die toe dient: ruimte maken voor andere antwoorden dan degene die we denken te kennen.

Is er iets in het leven dat de status van absoluut onwrikbaar en belangrijk verdient, buiten het leven zelf? Als een “heilige” tekst – één die niet voor discussie vatbaar is – dient als basis, is er dan echt sprake van misbruik als beide uiteinden van het spectrum verantwoordbaar zijn op basis van die tekst als we geen rekening houden met veronderstelde intenties of zogezegd bindende interpretaties? Is er nog een reden om iets de status van heilig aan te meten als we ook zonder die privileges gewoon kunnen zeggen – maar natuurlijk ook (veel grotere) moeite moeten doen – dat we het niet eens zijn met de handelingen van een ander om onze eigen redenen, zonder externe validatie? Is er een evenwichtige discussie mogelijk als iemand iets onwrikbaar aan zijn zijde claimt? Is dat verantwoordbaar?

Ik hoop dat je begrijpt dat ik een “veroordeling” van het gedrag van een andere gelovige op basis van dezelfde basistekst niet echt krachtig vind overkomen. Het ontdoen van de absolute status van eender welke tekst en het tegelijk oneens blijven met voornoemd gedrag. Verantwoordelijkheid opnemen voor je mening en gedachten.^[01]Het gebruik van het begrip verantwoordelijkheid in deze is niet bedoeld om een afwijkende mening te kunnen veroordelen. Die wil ik uiteraard ook met het nodige respect behandeld zien. Dat is een duidelijk signaal voor mij.

Begrijp mij niet verkeerd, niemand hoeft voor mij – in tegenstelling tot wat ik vroeger dacht – diens geloof af te zweren. Wel het verheven en absoluut karakter ervan. Ik hecht enorm veel belang aan eerlijkheid in argumentatie, respect en erkenning van subjectiviteit en de twijfel die daaruit voortvloeit. Voor mij gaat dat niet samen met absolute waarheden. Maar dat is uiteraard maar mijn idee.

Ik schrijf dit naar aanleiding van onderstaand artikel, maar heb niet één geloof voor ogen als ik dit neerpen.
‘Durf tegen een moslim niet over religie te beginnen’ ^[02] fyi, degene die de uitspraak doet is een moslim die in Brussel woont en werkt en zegt in het artikel oa. het volgende: ‘Ik ben gelovig, maar ik geloof niet in dogma’s. […] Ik neem de Koran niet op zijn woord. Ik haal eruit wat goed voor me is. Dat accepteren de meeste moslims niet. In mijn stukken probeer ik met dat overdreven sérieux te lachen. Oelala! Je mag met een moslim over alles praten: racisme, discriminatie, islamofobie. Maar durf niet over zijn godsdienst te beginnen.'^[03]Ik wou afsluiten met de quote: “I just believe in one fewer god than you do. When you understand why you dismiss all the other possible gods, you will understand why I dismiss yours.” Stephen F Roberts. Maar dan lees ik dit en dan zie ik dat er alleen maar weerstand zal ontstaan door dergelijke statements. Gelukkig leest niemand voetnoten